Пераход ад пасіўнай электронна-сканаванай антэннай рашоткі (PESA) да актыўнай электронна-сканаванай антэннай рашоткі (AESA) уяўляе сабой найбольш значны прагрэс у сучасных радыёлакацыйных тэхналогіях. Хоць абедзве сістэмы выкарыстоўваюць электроннае кіраванне прамянём, іх асноўныя архітэктуры кардынальна адрозніваюцца, што прыводзіць да істотных адрозненняў у прадукцыйнасці.
У сістэмах PESA адзін перадатчык/прыёмнік сілкуе сетку фазазрушвальнікаў, якія кіруюць дыяграмай накіраванасці пасіўных антэнных элементаў. Такая канструкцыя накладвае абмежаванні на ўстойлівасць да перашкод і манеўранасць прамяня. У адрозненне ад гэтага, радар AESA ўключае сотні ці тысячы асобных перадатчыкаў/прыёмнікаў, кожны з якіх мае ўласны кантроль фазы і амплітуды. Гэтая размеркаваная архітэктура забяспечвае рэвалюцыйныя магчымасці, у тым ліку адначасовае адсочванне некалькіх цэляў, адаптыўнае фармаванне прамяня і значна палепшаныя электронныя меры супрацьдзеяння.
Самі элементы антэны развіваліся разам з гэтымі сістэмамі.Планарныя антэны, з іх нізкапрофільнымі, масава выраблянымі канструкцыямі, сталі пераважным выбарам для сістэм AESA, якія патрабуюць кампактных, канформных устаноўак. Тым часам канічныя рупарныя антэны ODM працягваюць выконваць важную ролю ў спецыялізаваных прымяненнях, дзе іх сіметрычныя дыяграмы накіраванасці і шырокія
Сучасныя сістэмы AESA часта спалучаюць абедзве тэхналогіі, інтэгруючы планарныя рашоткі для асноўных функцый сканавання з канічнымі рупорнымі падавальнікамі для спецыялізаванага пакрыцця. Гэты гібрыдны падыход дэманструе, як канструкцыя мікрахвалевых антэн становіцца ўсё больш складанай для задавальнення разнастайных эксплуатацыйных патрабаванняў у ваенных, авіяцыйных і метэаралагічных сферах.
Каб даведацца больш пра антэны, наведайце:
Час публікацыі: 29 кастрычніка 2025 г.
